„Do świata mody wjechałam dzięki wózkowi. Zrobiłam z niego swój atut” – na swoim youtube’owym kanale przekonuje Agata Roczniak. Zachęca tam innych, by poświęcali czas na swój rozwój, dbali o siebie i szukali radości w życiu. To ona otrzymała nagrodę dla Osobowości Internetowej w 16. Konkursie „Człowiek bez barier”.

Piękno, elegancja, gracja. Agata potrafi to dostrzec w drobnych detalach codzienności, chwilach szczęścia i w swoim otoczeniu. Podczas gdy dziewczynki marzą o karierze modelki, ona, późniejsza modelka, sądziła, że potrzebę piękna w swoim życiu mógłby jej zapewnić zawód kelnerki.

- Moja matka chrzestna była kelnerką. Byłam zachwycona gracją i elegancją kelnerek. Wydawało mi się wtedy, że skupiają na sobie wzrok wszystkich gości i pięknie chodzą – wspomina Agata.

Możliwości zamiast przeszkód

Jej sposób chodzenia był w czasach szkolnych powodem do żartów. To jej pierwsze nieporadne kroki zaalarmowały rodzinę, że dzieje się coś niepokojącego.

- Późno zaczęłam chodzić, ale ponieważ sposób, w jaki przyszłam na świat, skutkował noszeniem szyn Koszli, to jeszcze nie budziło niepokoju – mówi Agata. – Dopiero gdy okazało się, że przesuwam się na prostych nogach, mocno przechylając się na boki, rozpoczęło szukanie przyczyn.

Rdzeniowy zanik mięśni to choroba postępująca, ale jej rozwój można spowolnić. Tej myśli trzymała się rodzina Agaty. Ćwiczeniom, rehabilitacji, stawianiu rozsądnych, dopasowanych do możliwości wymagań nie było końca. Do szkoły chodziła w towarzystwie mamy, która zrezygnowała z pracy i pomagała jej przemieszczać się między klasami.

To rodzicom zawdzięcza chęć podejmowania wyzwań i próbowania w życiu nowych rzeczy. Zamiast przeszkód, szuka możliwości. Po tacie odziedziczyła również poczucie humoru i chęć poznawania ludzi.

- Rodzice nauczyli mnie samodzielności, ale bali się o mnie – wspomina Agata. – Czasami sugerowali, żebym jeszcze przemyślała decyzję o szkolnej wycieczce, ale ja chciałam wszystkiego spróbować.

„Nie da się” nie istnieje

Spróbowała m.in. sportu. Pływanie stało się jej pasją. Najpierw z trenerem w klubie, teraz już rekreacyjnie. Pływa trzy razy w tygodniu. Pokonuje 32 baseny, a czasem bije swoje życiowe rekordy. Ten ostatni wynosi 1 km.

- Człowiek potrzebuje wyzwań, przekraczania własnych granic, by czuć się z siebie dumnym – mówi Agata.

Najbardziej nie lubi słów „nie da się”. Ma za sobą studia w obszarze bankowości i filozofii, ale jej życiową drogą okazał się świat modelingu.

- Postawiłam na konkursy. Tak mogłam dotrzeć do większego grona odbiorców – wspomina zwyciężczyni konkursu Gazety Wrocławskiej na „Twarz Roku” z 1998 r.

Z tamtego wydarzenia zapamiętała także to, że odbierając nagrodę na wózku, wielu ludzi mocno zaskoczyła.

- To było wspaniałe uczucie. Uwielbiam to robić. Mieszać ludziom w głowach, prowokować ich do zmiany sposobu myślenia – przyznaje modelka.

W 2006 r. wzięła udział w pokazie kolekcji Ewy Minge. W fundacji projektantki została do dzisiaj. Prowadzi w niej wykłady, motywuje, inspiruje, dodaje odwagi. To dla niej teraz najważniejsza działalność. Motywowanie innych, by wykorzystali swój potencjał, sprawia jej radość i na tym chce się skupić w przyszłości.

Macierzyństwo

Swoją odwagą przetarła szlaki kobietom z niepełnosprawnościami na wybiegi i okładki magazynów. Przełamała również stereotypy na temat macierzyństwa z SMA.

Chociaż wśród swoich wad wymienia perfekcjonizm, to właśnie dbałość o szczegóły pozwoliła jej spełnić marzenie o urodzeniu dziecka. Na wizyty lekarskie chodziła wyposażona w badania naukowe, opisy przypadków ze świata i z wiarą, że to jest możliwe. Były chwile niepokoju, ale podjęte, dobrze skalkulowane ryzyko przyniosło sukces.

- Kocham moje życie, mojego męża, mojego syna, naszą wspólną rodzinę – mówi Agata.

Swoją działalnością inspiruje innych. Wózkiem wjechała do świata mody. Wózek nie stanął jej na drodze do podejmowania wyzwań.

- Wózek jest moim atutem. A Ty jakie masz atuty? Jak je wykorzystasz? – pyta wyróżniona tytułem Osobowości Internetowej aktywna użytkowniczka mediów społecznościowych w jednym ze swoich filmów motywacyjnych.

Autor: Ilona Berezowska